Tab: J.S. Bach BWV 999 - Prelude in D mineur

J.S. Bach - werken voor luit - BWV 999 - Prelude in D mineur - (origineel in C mineur)

Onderstaand mijn analyse van J.S.Bach's BWV 999, Prelude in C Mineur, getranscribeerd voor klassiek gitaar in D mineur. Uiteraard inclusief bladmuziek, tablatuur, akkoorden en trappenanalyse. Je kunt de bladmuziek onderaan deze topic bekijken, of hier in guitar pro formaat downloaden:

J.S.Bach's BWV 999, Prelude in C Mineur, Getranscribeerd voor klassiek gitaar in D mineur

Bach heeft slechts zeven stukken voor luit geschreven, echter deze hebben een belangrijke stempel gedrukt op de luitmuziek en daarmee ook op het reportoire van de klassieke gitaar.

Suites
- BWV 995 - Suite in G mineur
- BWV 996 - Suite in E mineur
- BWV 997 - Suite in C mineur
- BWV1006a- Suite in E majeur

Preludes en Fuga's
- BWV 998 - Prelude, Fuga, Allegro in Eb majeur
- BWV 999 - Prelude in C mineur
- BWV1000 - Fugue in G mineur

* Het 5e deel van Suite in E mineur BWV 996, 'Bourée in E mineur' Inspireerde Paul McCartney tot het schrijven van Black Bird

Bach's BWV999 - Prelude voor luit in C mineur, dateert waarschijnlijk van rondom 1720 en er is een duidelijke paralel tussen deze prelude en de prelude in C majeur uit het eerste deel van Das Wohl Getemperierte Klavier. Het stuk duurt 43 maten, en doorloopt globaal, op enkele extra tussendominanten na, de drie toonaarden D mineur, A mineur en A majeur.

Prelude BWV 999 begint in D mineur, dan in maat 11 een modulatie naar A mineur. Vanaf maat 34 wordt er gemoduleerd naar A majeur. In maat 38 stipt Bach vertrek-toonsoort D mineur weer eens aan, echter niet voor lang, want vanaf maat 40 klinkt al het dominant gerelateerde G#dim akkoord richting het slot in A majeur. Dit zijn in grote lijnen de toonsoorten die voorbij komen, op wat extra tussendominanten na dan.

Vooral het gedeelte vanaf maat 23 tot en met maat 28 vind ik spannend:

F7/E | E7b9 | D#dim/E |E7sus4 b9 | E7 | E7sus4 b9 |

Terwijl de toonsoort A mineur is ingezet, blijft Bach lang hangen rond verschillende verschijningsvormen van het dominant-akkoord E7: E7b9, E7sus4 b9 en E7. Deze worden echter door tussendominanten van E afgewisseld: F7/E (tritonus verwante domimant van E) en D#dim (#VII, dominant vervanger richting E). De pedaalnoot [orgeltoon] E in de bas maakt het geheel nog spannender. Het is net alsof E7 dusdanig benadrukt wordt dat het tijdelijk een op zichzelf staand tooncentrum is geworden, vergelijkbaar met het E7b10 akkoord in de blues bij Hendrix twee en een halve eeuw later.

Nou veel plezier er mee mensen!

(* Klik op de afbeeldingen om te vergroten)